BAROMTERI DIPLOMATIK

Dr.Mehdi HYSENI
                                         
                                   SYNDROMI I NACIONALSHOVINIZMIT SERB NE
                                   ADMINISTRATEN NDERKOMBETARE TE BERNARD                                      
                                   KUSHNERIT NE KOSOVE
Që nga vendosja e administratës civile ndërkombëtare në Kosovë, nën drejtimin e kryeadministratorit të UNMIK-ut, Bernard Kushner (derisa realizoi synimet e veta), pala  kundërshtare e minoritetit serb në Kosovë, as që deshi të qajë kokën fare për t'u inkorporuar (sikundër përfaqësuesit e pales shqiptare) në Këshillin e Administratës së Përkohshme.Gjatë vakuumit të intervalit kohor bojkotues, si rrjedhim i syndromit nacionalshovinizmit të serbëve, gjithnjë në marrëveshje, të këshilluar dhe të ndihmuar drejtpërdrejt dhe tërthorazi nga regjimi kriminel i Slobodan Milosheviqit, kapaciteti i mekanizmave ligjorë të qeverisjes së përkohshme ndërkombëtare të z.Kushner nuk qe në gjendje t'i "disiplinojë" përfaqësuesit e palës serbe, duke i detyruar që njësoj sikurse palën shqiptare, t'i nënshtroheshin respektimit të ligjeve të Administratës Transitore Civile Ndërkombëtare në Kosovë(UNMIK). Si pasojë e kësaj tolerance të pakufijshme dhe koncesioni absurd e të paligjshëm palës minoritare serbe, gjë që është në kolizion flagrant me dispozitat e Rezolutës 1244 të KS të OKB-së dhe të së drejtës ndërkombëtare, serbët nëpërmjet formave dhe metodave të propagandës së ndyrë të luftës speciale dhe subversive, ia arritën që të sabotojnë në mënyrën më të vrazhdë (gjithnjë duke inskenuar incidente dhe konflikte të rrezikshme për ekzistencën e serbëve në Kosovë, si rrjedhim  kinse i "sulmeve të organizuara shqiptare") misionin paqësor ndërkombëtar në Kosovë.

Tendencat dhe përpjekjet  e këtilla nacionalshoviniste serbe, kanë për qëllim që në vazhdimësi (duke e ruajtuar koherencën e tradicionales së hegjemonizmit serbomadh në Ballkan) shqiptarët t'i paraqesin në rolin e "xhelatit", e serbët si "viktima" të tij(?!) Ndërrimi i këtillë i roleve de eux machine, në asnjë mënyrë nuk mund të jetë i kapshëm  as fare bindës, që bashkësia ndërkombëtare (ende pa e rrumbullakësuar statistikën e viktimave shqiptare, si dhe pa e përpiluar bilancin përfundimtar të shkatërrimeve të mëdha materiale të Kosovës nga hollokausti çetnik serb), të gëlltitë këtë karrem virusoid, e të revizionojë qëndrimet e veta ndaj krimeve gjenocidale të Serbisë në Kosovë.

Përkundër faktit se gënjeshtrat dhe trillimet e mësipërme janë produkt i kuzhinës serbe të Beogradit, tanimë duke falënderuar ekspertizave të hollësishme të ekspertëve të njohur ndërkombëtarë, janë demistifikuar primesat e "mënysë kryesore" të saj, të cilat (sipas standardeve të së drejtës ndërkombëtare të ambientit) janë vlerësuar se përbëjnë shkallë të lartë toksikologjike, jo vetëm për shqiptarët e kolonizuar në Ballkan, por për gjithë Evropën  dhe më gjerë, ku  po qe se nuk bëhet deratizimi urgjent dhe i efektshëm i tyre, do të rrezikojnë seriozisht për vdekje vlerat fundamentale të mjedisit ndërkombëtar. Evitimi i një rreziku të këtillë për (posaçërisht për shqiptarët, ngase drejtpërdrejt dhe për së afërmi janë të ekspozuar helmeve të tilla të pakontrolluara bakteriologjike serbe) sigurinë dhe paqen rajonale dhe ndërkombëtare, mund të bëhet vetëm nëse vjen në shprehje sa më pare të jetë e mundur, aplikimi i terapisë përkatëse=njohja e së drejtës së vetëvendosjes shqiptarëve për shtet të pavarur dhe sovran. Ky është i vetmi ilaç efektiv, që mund ta shpëtojë dhe ta mbrojë përgjithmonë jo vetëm Ballkanin, por edhe ambientin ndërkombëtar nga ndotja e rrezikshme e helmeve të syndromit nacionalshivinist të kuzhinës serbe.Mirëpo, fatkeqësisht këtë "reçetë terapeutike" nuk e mori fare në konsideratë  dr.Bernard Kushner, kështu që, kjo solli në pikëpyetje objektivitetin dhe kredibilitetin e tij ndaj palës shqiptare.

                         Aplikimi i standardeve të dyfishta

Shikuar praktikën e deritashme të OKB-së, në misionet paqësore ndërkombëtare (sikundër që është edhe rasti i Kosovës), si rregull, zakonisht dërgohen persona që nuk janë të prirur për njëanësi dhe subjektivizëm, që kanë biografi të pastër dhe të begatshme, si  në aspektin moral, ashtu edhe në atë profesional.Veçori këto, të dëshmuara paraprakisht  jo vetëm në planin e brendshëm, por edhe në atë ndërkombëtar.Në këtë vështrim, zgjedhja e z. Bernard Kushner nga ana e Kombeve të Bashkuara për kmryeadministrator të misionit paqësor në Kosovë,  nuk mund të quhet assesi oportune, për shkak se nuk justifikoi një nga kriteret bazë të këtyre veçorive të theksuara , e ky është objektiviteti. Në mungesë të këtij elementi thelbësor të korpusit të drejtavde dhe të detyrimeve, që dalin nga Karta e Kombeve të Bashkuara, z. Kushner që nga vendosja e tij në krye të UNMIK-ut në Kosovë, u tregua i njëanshëm dhe në mënyrë të skajshme tendencioz (duke luajtur rolin e njerkës) ndaj palës shqiptare, edhe pse kjo tërë kohën u tregua tejet kooperative. Këto cilësi negative dhe tejet të dëmshme jo vetëm për ndërtimin afatgjatë të procesit demokratik paqësor në Kosovë, por edhe për kredibilitetin e Kombeve të Bashkuara, z. Bernard Kushner i dëshmoi, duke aplikuar kritere dhe standarde të dyfishta ndaj palëve në konflikt.

Për këtë arsye shfaqja e mosbesimit dhe e skepticizmit të palës shqiptare ndaj politikës së z.Kushner, ishte plotësisht me bazë dhe e justifikueshme ngase ai me potezat e tij të parë kundër interesave jetike të shqiptarëve,në mënyrë  të vrazhdë mori anën e palës fajtore të minoritetit serb. Për të bërë të qartë dhe për t'i rikujtuar opinionit, është e domosdoshme që në mënyrë taksative (brief) , t'i vëmë në dukje "lëshimet" e z. Kushner ndaj palës së dëmtuar shqiptare. Së pari, z.Kushner me dekret dhe në formë ultimative, i detyroi përfaqësuesit legjitimë të shqiptarëve, që t'i pezullojnë institucionet dhe organet shtetërore të Republikës së Kosovës, që ishin fryt i drejtpërdrejtë i deklarimit demokratik dhe të ligjshëm-me referendum (26-30 shtator 1991), me ç'rast votuan mbi 90% të popullsisë shqiptare për liri dhe për pavarësi të Kosovës. Së dyti, suprimoi Qeverinë e Përkoshme të Kosovës, të dale drejtpërdrejt nga lufta e drejtë çlirimtare kombëtare dhe antikoloniale e Ushtrisë Clirimtare të Kosovës(UCK). Së treti, demobilizoi UCK-në, të vetmin faktor legal dhe legjitim të mbrojtjes së popullit shqiptar në Kosovë, duke e transformuar këtë në Trupa Mbrojtëse të Kosovës(TMK). Së katërti, në vargun e eliminimit të atributeve të shtetësisë së Kosovës, z.Kushner pati guximin, që në saje të miratimit të një rregulloreje të thjeshtë, pa kurrfarë peshe ligjore, pa kurrfarë konsultimi (me bazën deleguese) OKB-në në Nju-Jork, vetëm për hir të "tolerances ndaj serbëve dhe të tjerëve", siç u deklaroi ai mjeteve të informimit, të heq flamurin-simbolin kombëtar dhe shtetëror shqiptar nga godinat e institucioneve publike të administrates civile në Kosovë. Edhe ky akt antishqiptar, antidemokratik dhe tërësisht i kundërligjshëm i dr.Kushnerit, që preku thell në në sedrën dhe në ndjenjën gjithkombëtare shqiptare, i cili nuk mund të shpjegohet ndryshe, veçse si provokim me prapavijë të rrezikshme politike për durimin dhe ndërgjegjën kombëtare  e shtetërore të popullit shqiptar, dhe si sfidë për testimin e mbitolerancës së "aksit" të pjekurisë politike të subjekteve politike shqiptare në Kosovë.

Të gjitha këto vendime arbitrare të z.Kushner, me ngulmë dhe në kohën e duhur u kundërshtuan nga përfaqësuesit e ligjshëm të popullit shqiptar, të cilët ishin në strukturën e Këshillit Transitor të Administratës Civile të Kosovës, mirëpo ai ngeli i "shurdhër" ndaj reagimeve të këtilla të palës shqiptare.Me një fjalë, me të gjitha këto "bombardime paqësore" të qenies shtetërore shqiptare, pa kurrfarë baze ligjore si në aspektin e së drejtës vendore, ashtu edhe të asaj ndërkombëtare, z.Kushner i diskriminoi rëndë shqiptarët, duke i vënë kështu në pozitë jashtëligjore dhe pa kurrfarë pushteti(!). Këto "masa preventive" të z.Kushner janë të barasvlershme dhe, në hollësi korrespondojnë me vendimet e egra antiligjore,antikushtetuese dhe anticivilizuese, si dhe me masat gjakatare të regjimit serb, kur më 1989 Slobodan Milosheviqi, duke përdorur tanket ushtarake e policore(tërë arsenalin e terrorit gjenocid shtetëror), pezulloi autonominë titiste të Kosovës. Për më tepër, këto "gabime" të z. Kushner në disfavor të interesave vitale të shqiptarëve, sheshit paralajmëruan frikën dhe skepticizmin e palës shqiptare, ngase me të drejtë dyshohej se në prapaskenat e diplomacisë së fshehtë të aleatëve tradicionalë të Serbisë, ishte "kurdisur" ndonjë marrëveshje që Kosova sërish të mbetej pronë e patjetërsueshme koloniale e Serbisë, apo të copëtohej tërësia e saj territoriale.Mjerisht, këtë skepticizëm dhe dyshim e fuqizon edhe qëndrimi i tanishëm i disa fuqive të mëdha (natyrisht me prirje dhe anim proserb), të cilat më tepër për hir të shtrirjes së interesave polivalente strategjike në Ballkan (si kundërpeshë e drejtpërdrejtë e strategjisë politike të Shteteve të Bashkuara të Amerikës në rajonin ballkanik) dhe, kinse për të ruajtur "qetësinë në shtëpitë e tyre", në mënyrë të prerë e kundërshtojnë pavarësinë e Kosovës. Përderisa të mbretërojë  një tezë e këtillë "vlerësuese" anakronike, e cila është e papranueshme për rregullat dhe për normat e së drejtës ndërkombëtare, si dhe për reazlitetet e reja të krijuara në hapësirat e vendeve të Evropës Lindore, e së këndejmi edhe në Ballkan, se vetëm Kosova nuk mund të gëzojë të drejtën e vetëvendosjes dhe të pavarësisë (me motivacion se do të zhbalancojë ekuilibrin e forcave politike në Ballkan dhe më gjerë), për shkak se do të vihej deri te "federalizimi" i IRJM-së, përkatësisht i krijimit të "Shqipërisë së Madhe", popullit shqiptar i kanoset rreziku permanent nga pushtimet barbare koloniale të sllavëve të Ballkanit, si dhe nga ripërtëritja e interesave të dikurshme strategjike të disa fuqive të mëdha evropiane (në veçanti Rusia dhe Franca) me parashenjë proserbe. Ndërkaq, në anën tjetër, do të krijoheshin gjasët reale që të dështojë edhe "eksperimenti" demokratik pluralist dhe multietnik i bashkësisë ndërkombëtare, i cili konsiderohet si faktor me  peshë vendimtare për vendosjen e bashkëpunimit, të paqes dhe të sigurisë rajonale në Ballkan.

                                            Kushneri nën "uniformën" e OKB-së
                                           zbatoi kursin  "e panjohur" të Parisit
                                           zyrtar në Kosovë(!)

Si mund të kuptohet dhe të shpjegohet, të paktën nga aspekti teorik i së drejtës humanitare ndërkombëtare, "fenomeni Kushner"? Në njërën anë, shqiparët i  zhveshi nga të gjitha atributet legjitime dhe legale shtetërore, ndërkaq, minoritetin serb e favorizoi( në rolin e nënës) haptazi para botës (duke mos ngurruar që në këtë mënyrë ta kompremetojë OKB-në), në anën tjetër. Arsyet pse z.Kushner gjatë mandatit të tij paqësor në Kosovë, e mori anën e palës serbe, mund t'i ketë ditur vetëm ai, e (ndoshta edhe kuzhina e diplomacisë së nëndheshme frëngo-serbe) askush tjetër. Një iracionalizëm i këtillë në "stilin e lire" të lundrimit në ujëra të turbullta politike të z.Kushner, përputhet jo vetëm me reliktet e vjetra të miqësisë frëngo-serbe, por edhe me strategjinë e interesasve të sotme të qarqeve të caktuara zyrtyare frënge, që të paktën "tërthorazi" (pse jo edhe duke kompremetuar Sekretarin e Përgjithshëm të OKB-së, z.Kofi Anan) të mirret në mbrojtje Serbia e sotme e vitit 1914, e cila botërisht është denoncuar nga bashkësia ndërkombëtare për holocaust ndaj shqiptarëve në Kosovë (1989-1999). Gjithashtu, veprimet tendencioze dhe subjektive të z.Kushner ndaj interesave jetike të shqiptare, përkojnë dhe janë të ndërlidhura ngusht me taktikën dhe me strategjinë politike të Parisit zyrtar. Këtë konstatim tonin, e mbështetin edhe taktizimet e fshehta të Francës (me rastin e ndërhyrjes ushtarake të NATO-s kundër të ashtuquajturës "RF Jugosllave") në kuadrin e Aleancës së Atlantikut Verior. Këtë e provon edhe deklarata e Majk Short, komandant i Aviacionit Amerikan, biri i të cilit mori pjesë drejtpërdrejt si pilot në operacionet ushtarake ajrore kundër forcave ushtarake, policore e paramilitare serbe në Kosovë. Ky kritikoi në mënyrë të ashpër disa qeveri të Evropës Perëndimore, posaçërisht Francën (edhe  pse kishin pranuar propozimin për ndërhyrje ushtarake kundër regjimit gjenocid të Slobodan Milosheviqit), për shkak të hezitimit dhe taktizimeve të saj të (bardhezi) skajshme gjatë fushatës së bombardimeve, në vend se (që nga fillimi i këtyre operacioneve), të mbështetnin konceptin anglo-amerikan të strategjisë offensive të shkatërrimit të përgjithshëm të objekteve dhe të arsenalit ushtarak të "RFJ-së", dhe kësisoj të bënin të mundur zhvillimin total të aksionit luftarak, duke i përdorur të gjitha mjetet në dispozicion, me të vetmin qëllim që, kundërshtarin ta detyronin për të kapitulluar në mënyrë përfundimtare.

Gjithashtu, për dështimin e konceptit të ndërhyrjes së forcave ushtarake tokësore ndërkombëtare në Kosovë, përgjegjësinë kryesore e mban Franca ngase në këtë mënyrë (e shpëtoi aleatin e vet tradicioanl, Serbinë) , Milosheviqit I krijoi fushëveprim të mjaftueshëm, duke ia lënë atij duart e lira që me "gjakftohtësi" mizore të përqëndrohej në kryerjen e krimeve monstruoze gjenocidale-spastrimin etnik të shqiptarëve nga Kosova. E gjithë kjo dëshmon faktin se, favorizimi i serbëve nga ana e Kushnerit nuk ishte aspak i rastit apo çështje konfuzioni i mosnjohjes së "kodeksit" ligjor të detyrave dhe të autorizimeve, të marra përsipër nga ana e OKB-së (ngase Kushneri ka prvojë të gjatë në pjesëmarrjen e misioneve të këtilla paqësore ndërkombëtare, në veçanti të atyre humanitare ndërkombëtare), por ishte nën ndikimin e politikës dirigjuese të Parisit , që me konsekuencë të përfillte interesat e strategjisë së diplomacisë tradicionale të Francës ndaj Serbisë pushtuese.

Një mission i këtillë i Bernard Kushnerit  (pavarësisht nga "detyrat" e ngarkuara të urdhërdhënësve të tij, është në kundërshtim jo vetëm me etikën dhe me parimet e së drejtës humanitare ndërkombëtare, por edhe me normat themelore të rendit juridik ndërkombëtar. Pikërisht, për shkak të favorizimit të njëanshëm të minoritetit serb, si rrjedhim i diktatit të interesave të politikës zyrtare të shtetit të tij, që në rastin konkfret sollën në relativizimin e aplikimit të ligjeve ndërkombëtare, e mbi të gjitha të dispozitave të Kartës së Kombeve të Bashkuara, duke e kompfremetuar kështu, dhe duke e vënë në pikëpyetje autoritetin dhe misionin Organizatës së Kombeve të Bashkuara, Sekretari i përgjithshëm i kësaj Organizate botërore, z.Kofi Anan (me kohë) do të duhej të rishikonte cilësinë e përshtatshmërisë dhe të gjitha veprimet arbitrare të paligjshme  të z.Kushner (i cilite pala shqiptare e kishte humbur besimin, për shkak të diskriminimit të njëanshëm të saj, si dhe për shkak të denigrimit të qëllimerve dhe të parimeve kryesore të Kartës së OKB-së), të cilat pa dyshim kanë ndikuar negativisht në zvarritjen e stabilizimit dhe të avancimit të procesit paqësor në Kosovë.

                                            Si u legalizua "ndërkombëtarisht"
                                            Këshilli Nacional Serb i Graçanicës?

Eshtë për çdo gjykim se si z.Kushner e ka nëpërkëmbur mikpritjen e ngrohtë dhe bashkëpunimin e ngushtë konstruktiv të palës shqiptare, gjithnjë në favor të palës së minoritetit serb, e cila gjatë gjithë mandatit të tij, u tregua jokooperative dhe agresive në qëndrimet e saj, duke e mbrojtur kështu me konsekuencë dhe në mënyrë të skajshme iracionale qëndrimin dhe vlerësimin e politikës zyrtare të regjimit fashist gjenocidal të Beogradit, se instalimi i trupave paqeruajtëse ndërkombëtare në Kosovë janë vetëm okupator të gjithë serbëve, e UCK-ja është "organizatë terroriste". Nën thelb, këto akuza janë të paqëndrueshme (si për regjimin kriminel të Slobodan Milosheviqit, ashtu edhe për regjimin "demokratik" të dr.Vojisllav Koshtunicës), sepse kanë për qëllim që me çdo kusht (shihet hapatazi se menduria kolektive serbe ende nuk është ngopur me viktimizimin e shqiptarëve) të justifikojnë terrorizmin dhe gjenocidin shtetëror të Serbisë kolonialiste të Slobodan Milosheviqit ndaj shqiptarëve dhe Kosovës. Këtu qëndron poenta pse bishti i kuçedrës gllabëruese serbomadhe (pas disfatës së turpshme të makinerisë shfarosëse të Milosheviqit nga forcat çlirimtare të UCK-së dhe nga operacionet ajrore luftarake të NATO-s, me arsye ndjehet, i rezignuar dhe në mëshirën e stihisë, ngase siç thotë populli "çfarë mbjellësh do të korrësh". Për këtë, është më se i vetëdijshëm minoriteti serb në Kosovë. E di fare  mire, se ky ishte ndër autorët e pare të thurjes dhe të atribuimit të veprave kriminele të paqena shqiptarëve. E di fare mire, se ky përbënte fuqinë kryesore motorike të lëvizjes së kokës së makinerisë ndëshkuese nga Shumadija për të shkretnuar qenien shqiptare brenda dekadës së fundme të shekullit XX. E di fare mire se për t'i "gjunjëzuar" shqiptarët, rekrutoi dhe bashkëpunoi fshehurazi dhe haptazi, pothuajse gjysmë shekulli me misionarët e kishës ortodokse, me agjenturat sekrete policore e ushtarake shoviniste serbe, të cilat që nga viti 1945 deri më 1980, përgatitën në hollësira "aktakuzën" për t'i vrarë dhe shfarosur shqiptarët nga Kosova) i mbetur në tokën e huaj shqiptare, në asnjë mënyrë nuk  ka pranuar të jetë kooperativ me KPA-n e Bernard Kushnerit.

Këto veprime, në esencë pretendojnë për t'i rehabilituar reprezaliet dhe gjenocidin e regjimit fashist serb, domethënë synojnë rikthimin e mëparshëm të gjendjes okupuese në Kosovë, nën drejtimin e regjimit të egër shtypës të Beogradit, e që mbi të gjitha bijnë ndesh me përmbajtjen e Rezolutës 1244 të KS të OKB-së, në vend se të sanksionoheshin, këto u përligjën nga ana e administrates së Kushnerit.

Pra, psikologjia perfide dhe dinake e politikës serbe, duke bojkotuar dhe kushtëzuar Kushnerin në çdo potez të tij në favor të ndërtimit të paqes dhe të sigurisë në Kosovë, u kurorëzua me sukses, sepse arriti që të përfitojë Kushnerin si partner të vetin, këtë e dëshmoi në mënyrë illustrative formimi i Këshillit Nacional Serb në Graçanicë. Pikërisht këtu qëndron merita më e madhe e nacionalsocialistëve serbë, sepse në kundërshtim me ligjet e administrates civile në Kosovë, ia arritën të legalizojnë Këshillin Nacional Serb, përkatësisht Qeverinë e përkohshme serbe, si pushtet parallel të qeverisë ndërkombëtare të Kushnerit. Një dukuri e këtillë, juridikisht dhe politikisht absurde, deri tani askund nuk ka ndodhur në historinë e misioneve paqësore ndërkombëtare të OKB-së?! Këtë "fenomen të ri", të shpikur nga Bernard Kushneri, nuk mund ta gjesh në asnjë doracak të së drejtës ndërkombëtare.Ky mund të jetë i pranueshëm vetëm për regjimin kriminel-fashist serb të Slobodan Milosheviqit, përkatësisht të dr.Vojislav Koshtunicës dhe të Nebojsha Qoviqit (qeveritë republikane dhe federale të tyre po e zbatojnë me përpikmëri kursin politik të Slobodan Milosheviqit, i cili për krimet gjenocidale ndaj shqiptarëve,po gjykohet në Gjykatën Ndërkombëtare të Hagës), si dhe për aleatët e tij, siç ishte në këtë rast vetë Bernard Kushner.
Legalizimi i KNS-së në kuadrin e jursidiksionit të protektoratit ndërkombëtar në Kosovë, tanimë botërisht nxori në pah pretendimet dhe qëllimet e ndyta të minofritetit serb. Së pari, me bojkotimin total të KPA-së, ia arriti që të krijojë zonat e rrezikshme të enklavizimit serb, gjë që në këtë mënyrë, pa kurrfarë pengese, arriti të legalizohet dhe të veprojë Këshilli Nacional Serb në enklavën e Graçanicës me peshkopin Artemije Radosavleviq në krye, i cili që atëherë është në lidhje, nën komandimin dhe nën kontrollin e drejtpërdrejtë të aparatit shtetëror policor-ushtarak serb të Beogradit. Eshtë me rëndësi të vëmë në dukje faktin se, struktura e KNS-së, përbëhet në tërësi nga xhelatët çetnikë serbë (popa, udhëheqës, ushtarakë, policë, paramilitarë, agjentë të ndryshëm të sigurimit etj., të cilët veprojnë lirisht nëpër Kosovë, madje në raste të caktuara edhe nën përcjelljen dhe mbrojtjen e forcave ndërkombëtare ), që  kanë kryerë krime gjernocidale kundër populates shqiptare në Kosovë, gjatë luftës mbrojtëse çlirimtare e antikoloniale të UCK-së, të cilët edhe pas dështimit të turpshëm të falangave paramilitare, mercenare, policore e ushtarake të S. Milosheviqit (të ngelur nën administrimin e forcave ndërkombëtare), jo vetëm se nuk u tërhoqën definitivisht dhe fare "nuk e ndërruan gëzofin", që t'u kërkojnë falje botërisht shqiptarëve, për veprat e tyre barbare fashistoide gjenocidale, në emër të gjithë kolketivitetit serb, por me  të njëjtin arsenal politiko-propagandistik, të strategjisë së frikësimit, të dhunës dhe të terrorit, vazhduan prapë "këngën e vjetër", në veçanti kundër popullates shqiptare në qytetin e Mitrovicës, e cila "me bekimin" e administrates së Kushnerit, de facto është ndarë në dy pjesë, duke u shndërruar kështu në prototipin e Jerusalemit.
Lidhur me këtë çështje,  Me të drejtë shtrohet pyetja, me çfarë të drejte dhe, në bazë të cilit nen të Rezolutës 1244, z. Bernard Kushner, e eliminoi përfshirjen e Mitrovicës në tërësinë e jurisdiksionit ndërkombëtar të UNMIK-ut? Ky ishte potezi më fatal  i administrates së   Kushnerit, sepse në mënyrë arbitrare dhe absurde e injoroi Rezolutën 1244 të KS të OKB-së. Në këtë rast, krijoi një problem të ri (deri tani të pazgjidhshëm, me tendencë që të "evoluojë" në ndarjen e Mitrovicës në dy pjesë) në relacionin midis shqiptarëve dhe serbëve. Ky "gabim" i Kushnerit, do t'iu kushtojë shtrenjtë shqiptarëve, sepse  prapavija e tij politike është plotësisht simetrike me Deklaratën e  lordit Balfur të vitit 1917(James Arthur Balfour,ish-sekretar i shtetit britanik për Marrëdhënie të Jashtme), e cila bëri të mundur që në truallin e lashtë të Palestinës, të krijohet një shtet i huaj cionist-Izraeli.

                            (Vazhdon pjesa e dyte)
                    Lejimi i zgjedhjeve federative serbe në Kosovë-
                    dëshmi e besnikërisë së Kushnerit ndaj Beogradit

Gjykuar sipas parametrave të politikës joetike, joparimore dhe jodemokratike të B.Kushnerit ndaj palës së dëmtuar shqiptare, të cilët ishin në favor të institucionalizimit të struktrukturës shtetërore dhe shoqërore(KNS-ja, e ndihmuar moralisht, materialisht, politikisht dhe ushtarakisht nga Beogradi), pavarësisht nga mbajtja e zgjedhjeve lokale (28 tetor 2000) në Kosovë, eksponentët agresivë të minoritetit serb në asnjë mënyrë "nuk gjetën alternativën racionale" për t'i varrosur flamujt e nacionalshovinizmit dhe të racizmit të tyre ndaj shqiptarëve të dëmtuar  në Kosovë. Përkundrazi, këta ndotës të ambientit autokton shqiptar, vazhduan obstruksionet, joparimësinë dhe kritikat e paqëndrueshme antishqiptare(duke i akuzuar shqiptarët për "uzurpimin" e të drejtave themelore të pakicës serbe në Kosovë), që ndërlidheshin tërësisht me njëanshmërinë e veprimeve antiligj ndërkombëtar të Bernard Kushnerit, i cili pa kurrfarë baze qoftë morale, politike a juridike ndërkombëtare, u legjitimua si avokat i serbëve, madje duke e denigruar edhe flamurin e OKB-së(!) Mirëpo, përkundër këtij fakti, minoriteti serb asnjëherë të ndjehet i kënaqur me koncesionet e njëanshme dobiprurëse të mikut të tyre francez, në dëm të politikës dhe të interesave kombëtare e shtetërore të shqiptarëve në Kosovë.

"Shërbimet e vullnetit të mire" (Kushneri "me bukë",duke mos e harruar miqësinë e vjetër tradicionale francezo-serbe) të ish-kryeadministratorit të pare të OKB-së në Kosovë, pala serbe vetëm verbalisht i shpërbleu "me gurë", kurse në praktikë (përmes formave më të ndyta agresive të bojkotimit) i aplikoi me përpikëmëri, sipas rekomandimeve "origjinale" antishqiptare të regjimit zyrtar të Beogradit. Këtë konstatim, e provoi edhe organizimi i zgjedhjeve serbe në shkallë federative  (presidenciale dhe parlamentare) për minoritetin serb në Kosovë, të cilat u mbajtën më 24 shtator të vitit 2000. Lejimi i mbajtjes së këtyre zgjedhjeve në Kosovë nga ana e Kushnerit, pikësëpari ishte në kundërshtim me Rezolutën 1244 të KS-së dhe me Kartën e Kombeve të Bashkuara, si dhe me rregullat dhe me normat e së drejtës ndërkombëtare, ngase në rastin konkret, është shkelur në mënyrë flagrante e drejta e sovranitetit të jurisdiksionit ndërkombëtar në Kosovë. Ky potez politik i Kushnerit është i paprecedencë dhe i panjohur në praktikën e deritashme të misioneve paqësore të OKB-së. Gjithashtu, një veprim i këtillë arbitrar është në shpërputhje jo vetëm me bazën ligjore të rendit juridik ndërkombëtar, por edhe me parimin e etikës politike, sepse në këtë mënyrë "dorëzoi armët" para trysnisë së vaqzhdueshme të politikës propagandistike të regjimit pushtues gjenocidal të Slobodan Milosheviqit, ku pa kërkesën e drejtpërdrejtë zyrtare të tij, Kushneri legalizoi zgjedhjet federale serbe edhe në Kosovë(!) Në kët formë, Kushneri  i hapi dyert që në Kosovë, "si përforcim i ri" të rikthehen lirisht cionistët çetnikë serbë të Slobës, që t'iu bashkohen agjitatorëve dhe bashkëpunëtorëve të tjerë ilegalë të bandave kriminele serbe (të cilat edhe sot, në praninë e KFOR-it+UNMIK-ut, janë duke terrorizuar shqiptarët në Mitrovicë), të cilat pas tërheqajes së "kryeforcës" ushtarako-policore, paramilitare e mercenare kanë ngelur të barrikaduar nëpëfr enklavat serbe në Kosovë, dhe me çdo kusht (duke mos zgjedhur mjete dhe metoda sikurse në prag dhe gjatë luftës agresore e gjenocidale të S.Milosheviqit sipas strategjive të "tokës djegur" dhe të "patkoit të kalit" për shfarosjen dhe dëbimin e shqiptarëve nga Kosova) kërkojnë rivendosjen e pushtetit të egër kolonial serb në Kosovë.

Zgjedhjet e lejuara serbe në Kosovë nën "ombrellën" e Kushnerit, anë qenë rasti më i volitshëm, që boshti Graçanicë-Beograd, t'i harmonizojë qëndrimet dhe pikëpamjet për riorganizimin dhe për rikonsolidimin e pushtetit sundeues kolonial serb në Kosovë (përmes "korridorit" të rrezikshëm të Mitrovicës). Natyrisht, një bashkërendim i këtillë, që u zhvillua dhe po zhvillohet nën firmën e Këshillit Nacional Serb të Graçanicës, të prirë nga klerikët më perfidë dhe më shantazhistë serbë, Artemije Radosavleviq dhe Sava Janjiq, është duke përdorur mjetet propagandistike të inskenimit të grindjeve dhe të fërkimeve (KNS+KTHIMI" etj.) në relacion me qendrën komanduese-Beogradin, me qëllim që të tregohet para opinionit të brendshëm dhe atij ndërkombëtar, se serbët e mbetur në Kosovë janë "engjuj", janë për koekzistencë me shqiptarët,por ja, Beogradi është ai që atyre ua "prish" punët për të arritur këtë objektiv "vizionar" të ardhmërisë së tyre me shqiptarët në Kosovë. Këto janë gënjeshtra, manipulime dhe dredhi të kulluara, që kanë për qëllim ta dezinformojnë vazhdimisht opinionin.  Sajues dhe prijatar i tyre është peshkopi Artemije Radosavleviq, i cili në këtë kuptim është deklaruar disa here nëpërmjet masmediave të ndryshme. Këtë hipokrizi të ndërgjegjës së fetare dhe ideologike, e provon edhe kontinuiti trevjeçar i "rebelimit" të fashistëve serbë nën administrimin ndërkombëtar të Kosovës(KFOR+UNMIK).  
Se në çfarë staid është e ndërlidhur KNS-ja e Graçanicës me "çaushët" e Beogradit, këtë e dëshmojnë edhe përpjekjet dhe veprimet e deritashme legale dhe të nëndheshme të klerikëve ortodoksë serbë, të cilët në vazhdimësi nën "vellon" e tyre të zezë, indoktrinojnë dhe nxisin minoritetin serb, duke e ushqyer me urrejtje, me gënjeshtra dhe me nacionalshovinizëm serbomadh, që të mos heq dorë nga organizimi i revoltave, nga bojkotimi, nga aksionet e ndryshme të armatosura kundër shqiptarëve në shtëpinë tyre stërgjyshore, siç po ngjet në qytetin e ndarë të Mitroivicës (qëkur Kosova ndodhet nën mandatin  ndërkombëtar të OKB-së), si dhe në enklavat e tjera serbe, të bunkerizuara në pjesë  të tjera të Kosovës. Këtë luftë të vazhdueshme antishqiptare, e dëshmon edhe rasti më drastic i peshkopit Sava Janjiq (zëdhënës i KNS-së gjatë mandatit të Kushnerit), i cili në bashkëpunim dhe I urdhëruar nga regjimi I Beogradit, I ka dërguar "dosjen e zezë" Tribunalit Ndërkombëtar të Hagës, përmes së cilës I akuzon  për "krime lufte" disa nga liderët ushtarakë të UCK-së(!) Thjesht, ky është misioni "engjullor" I "luftës së shenjtë" të priftrinjve ortodoksë serbë, të cilët propagandojnë beteja të reja kundër shqiptarëve në Kosovë(sikurse gjatë gjithë historisë së deritashme serbo - shqiptare, në emër të Zotit, në emër të patriotizmit të rrem gjithëserb, në emër të "kralit dhe adheut" të huaj, të gjitha regjimet sunduese koloniale serbe në lidhje dhe bashkëpunim të ngushtë me Kishën ortodokse serbe, ikanë spastruar trojet e Shqipërisë etnike, duke I vrarë dhe,duke I  shpërngulur shqiptarët në Anadoll të Turqisë dhe në vende të tjera të Evropës). Paranoja e tyre kolketive antishqiptare (edhe pse tanimë serbët e kanë të qartë se e kanë humbur përgjithmonë koloninë e tyre qindravjeçare-Kosovën), kursesi të izolohet nga serbocentrizmi autodestruktiv dhe makroprojektet ( si i pozitës në pushtet, ashtu edhe i opozitës) e kolonializmit sllav në Ballkan. Pikërisht mbi këtë bazë tanimë të dështuar, boshti Graçanicë-Beograd, synon t'i arrijë këto qëllime  afatgjata: 1) së pari, do të tentojë (duke i përdorur të gjitha mjetet teknologjike të makinerisë së propagandës fashiste serbe) të përfundojë në tërësi enklavizimin serb, process ky, i cili sipas strategjisë së "tokës së djegur" të regjimit pushtues të S.Milosheviqit, të Kishës ortodokse dhe të elitës intelektuale kulturore dhe politike serbe, do të krijonte parakushtet themelore për copëtimin e Kosovës; 2) së dyti, në rast dështimi të këtyre përpjekjeve të njësuara të amalgams strukturore të KNS-së  të Graçanicës, pakica serbe, përkatësisht "pengjët e getoizuar" të kriminelit S. Milosheviq dhe të ultranacionalistit dr.Vojislav Koshtunica(trashëgimtar dhe pauses i devotshëm i regjimit nacionalsocialist të S.Milosheviqit), fundja do të ndjeheshin të kënaqur edhe me krijimin e ndonjë "minipushteti" serb në Kosovë (antitezë e Qeverisë së sotme multietnike të Kosovës), që praktikisht do të ishte marionette dhe "servis"  i qendrës komnaduese të Beogradit. Ky rol i rrezikshëm (po qe se këto "ëndrra në diell" të hegjemonistëve serbë, do të vinin në shprehje për t'u realizuar me ndihmën e ndonjë faktori të jashtëm me prirje të "sallatës serbe") për stabilizimin dhe avancimin e procesit paqësor në Kosovë, tanimë duket sheshit se i është besuar KNS-ë të Graçanicës, "Povratakut" dhe Qendrës bashkërenduese  të Serbisë për kthimin e serbëve në Kosovë me në krye Nebojsha Qoviqin, nënkryetar i qeverisë së Serbisë.

                             Kush dhe pse e shpërbleu Bernard Kushnerin
                             doktor nderi të Universitetit të Prishtinës?!

Duke mbajtur parasysh tërë bagazhin  "e palarë" të politikës diskriminuese të Bernard Kushnerit ndaj palës shqiptare dhe cenimin e rregullave  dhe të normave të së drejtës ndërkombëtare në krye të misionit paqësor ndërkombëtar të OKB-së në Kosovë, me plot të drejtë shtrohet pyetja: si ndodhi që Bernard Kushneri, (pas dorëheqjes ultimative, si rrjedhim i trysnisë së faktorit ekstrem serb) të nderohet me çmimin-doktor nderi i Universitetit të Prishtinës?! Pavarësisht se nga ka lindur ideja, kush ishte propozuesi dhe, ai apo ata që e miratuan atë, ky është një potez absurd dhe i pajustifikueshëm i politikës zyrtare shqiptare të Kosovës, kur tanimë edhe "vremçat e malit" e dijnë se Bernard Kushneri, nuk ka bërë asgjë të mirë për Kosovën, duke mos zgjidhur asnjë problem të saj akut me të cilin ballafaqohej popullata shqiptare,si rrejdhim i luftës dhe i agresionit gjenocidal të Serbisë. Përkundrazi, dirty politic  e Kushnerit, ndikoi drejtpërdrejt jo të zgjidhen çështjet me karakter prioritar të Kosovës sipas  Marrëveshjes së Rambujesë (mars 1999) dhe Rezolutës 1244 të KS-së të OKB-së, por krijoi konfuzion dhe anarki të panevojshme në administratën e UNMIK-ut dhe të KPA-së ("instut" ky, i formuar nga ana e Bernard Kushnerit në mënyrë arbitrare dhe në kundërshtim me dispozitat e Rezolutës 1244), të cilat çuan në krijimin e problemeve të reja, siç është rasti i Mitrovicës dhe revizionimi i Zonës  së sigurisë tokësore të Kosovës  ndaj Serbisë, të cilën e realizoi në praktikë pasardhësi i tij, Hans Hekerupi. Vallë, për këto "merita të jashtëzakonshme", Universiteti i Prishtinës, e nderoi me "çmimin nobel" universitar, Bernard Kushnerin, kur dihet se ky në marrëveshje me serbët dhe me urdhërdhënësit e tij të "padeshifruar" nga Parisi apo Moska, siç thotë populli: "na e la kopilin në derë"=MITROVICEN E NDARE NE DYSH(!) Fenomenologjia e fatit të këtij qyteti dhe e kësaj qendreje  industriale shqiptare, imponon zgjidhjen e drejtë sa më të shpejtë në favor të qenies shqiptare, si dhe në mënyrë të pashmangshme shtron këto pyetje relevante: çfarë do të thotë ky shembull tragjik ( i shqiptarëve) për Kushnerin, për Rugovën dhe për të gjithë ata, të cilët janë mashtruar nga Kushneri, apo më mirë të thuhet janë vetëmashtruar dhe vetëtradhtuar, e shpëtimin e presin nga Kushneri dhe nga aleatët e tij sllavë. Edhe sa vite duhet të kalojnë që të zgjidhet problemi i Mitrovicës? Edhe sa shqiptarë duhet të vritën, të terrorizohen dhe të nxirren me dhunë nga shtëpitë e tyre nga bandat kriminele të mbeturinave policore e paramilitare serbe, e për këtë të mos përgjigjet askush? Edhe sa vite duhet të kalojnë, e shqiptarët të kthehen përfundimisht në shtëpitë, në banesat dhe në pasurinë e tyre? Eshtë edhe Mitrovica pjesë e natyrshme integrale e territorit të Kosovës, që sipas Rezolutës 1244, patjetër duhet të jetë nën administrimin dhe nën mbrojtjen e drejtpërdrejtë të KFOR-it dhe të UNMIK-ut? Vallë, mos Mitrovica (sipas ndonjë traktati të fshehtë, si rrjedhojë e transaksioneve të diplomacisë tregtare të shteteve tradicionalisht me prirje antishqiptare) është rezervuar të jetë "manastiri" më i shenjtë ekonomik për Shumadinë, dhe ndër më atraktivët për koherencën e interesave strategjike të aleancës tradicionale të Serbisë gjakatare?

Duke  injoruar këto argumente të pakundërshtueshme, pala shqiptare në mënyrë të verbër dhe në stilin e politikës ekzistencialiste romantike ( e dehur nga "humanizmi dhe e vaksina e Luj Pasterit francez"), provoi naivitetin dhe shkallën e papjekurisë së saj si ndaj interesave vitale kombëtare shqiptare, ashtu edhe ndaj interesave strategjike të partnerizmit të vet ndërkombëtar në Kosovë. Nëse, patjetër është dashur që Universiteti i Prishtinës, të japë ndonjë çmim të këtij lloji, atëherë ky do të duhej t'i jipej në radhë të parë ndonjë personaliteti të shquar nga miqtë dhe shpëtimtarët  e popullates shqiptare  nga terrori shtetëror dhe gjenocidi serb, siç ishin ish-presidenti i SHBA-së, Bill Klinton, ish-Sekretarja e shetit, Medlin Ollbrajt ose gjenerali Uesli Klark ( udhëheqësi i operacioneve luftarake të Aviacionit të NATO-s kundër caqeve ushtarake strategjike të "RFJ"-së së S.Milosheviqit), e jo të shpërblehej miku më i ngushtë i armikut të përbetuar të shqiptarëve, Bernard Kushner. Për më tepër, ky shembull drastik, i papeshuar  politikisht dëshmon prirjen dhe simetrinë e konstantës historike të "filozofisë politike" të shqiptarëve në Kosovë. Duke u mbështetur verbërisht në frymën e politikës "internacionaliste të bashkim-vëllazërimit" të Serbisë së Madhe, të quajtuar Republika Socialiste Federative e Jugosllavisë, Universiteti i Kosovës në vitet e 70-ta, e lauroi Josip.B.Titon (ish- kryetar i RSFJ-së)me titullin-doktor nderi. Edhe pse, që atëherë kanë kaluar më se 30 vjet, dhe se, sot politikanët zyrtarë shqiptarë të Qeverisë multietnike të Kosovës nuk ndodhen nën "saçin e skuqur" të  urdhërave dhe të diktatit  të UDB-së së Beogradit (sikurse që ishte rasti dikur me udhëheqësitë politikë autonomistë shqiptarë të Kosovës), këta fatkeqësisht (me dr.Ibrahim Rugovën në krye) janë duke i përsëritur të njëjtat gabime në kurriz të popullit shqiptar. Janë duke e ndjekur të njëjtën taktikë të sakrifikimit të relevancës kombëtare dhe shtetërore (sikurse të parët, të mishëruar naivisht në karremin e politikës internacionaliste kozmopolite-çetniko-komuniste jugosllave), duke mos e kuptuar esencën e  ndërvarësisë komplekse të pluralizmit (që teorikisht dhe praktikisht do të thotë një lloj simbioze e bashkim-vëllazërimit ndërkombëtar=dominim i religjionit të tregut të lirë total ndërkombëtar, që shpie drejt kataklizmës së ardhmërisë së njerëzimit veçanërisht të shteteve të vogla dhe të mesme me probleme të pazgjidhura në sferën ekonomike, politike  dhe kombëtare), të "humanizmit", të univrsalizmit  dhe të internacionalizmit neoliberal të ambientit ndërkombëtar.

Duhet të nënvizojmë se, ndër prioritetet kryesore të politikës së Qeverisë multietnike të Kosovës, duhet të jetë vënia në "rend dite" e zgjidhjes së statusit përfundimtar të Kosovës, përndryshe çdo  zvarritje absurde e këtij procesi, do ta ndërlikojë edhe më shumë  zgjidhjen e drejtë të çështjes së Kosovës, për shkak se politika propagandistike dhe diplomacia e hapur dhe e fshehtë e Serbisë po e sondojnë terrenin ndërkombëtar (para së gjithash Rusinë, Francën, Bjellorusinë, Ukraninën, Greqinë dhe Kinën etj.), që me çdo kusht të jetë ndër aktorët kyç=pjesëmarrës direkt në zgjidhjen e statusit përfundimtar të Kosovës. Cdo vonesë e ngritjes së kësaj çështjeje jetike, do të jetë vetëm në favor të armiqve të pavarësisë së Kosovës.

Përderisa të mos përcaktohet cilësia definitive e Kosovës, është iluzore të shpresohet se mund të zjgidhet ndonjë nga problemet " e nxehta" me të cilat po ballafaqohet populli shqiptar në Kosovë. Pra, mos të humbasim kohë dhe të mos harxhojmë "energji", duke "shkrirë mend" se si, dhe kujt t'i dhurojmë "kristale" të Trepçës dhe tituj e grada të ndryshme nderi,sikurse që ishte rasti i Universitetit të Prishtinës me Kushnerin(sikur çmimi i Kushnerit, t'i jepej edhe popit Artemije Radosavleviq, qarqet zyrtare të Universitetit të Prishtinës, do ta bënin të njëjtin gabim, duke mbajtur të njëjtën përgjegjësi të pafalshme), por Qeveria dhe Parlamaneti multietnik i Kosovës, nevojitet që sa më parë të jetë e mundur, të përqëndrohen në përgatitjet e organizimit dhe të mbajtjes së referendumit  gjithëpopullor për shpalljen e pavarësisë së Kosovës.
_____________________________
Autori është dr. i Marrëdhënieve Politike Ndërkombëtare dhe bashkëpunëtor i Institutit Ndërkombëtar të Bostonit, SHBA